LEBBIS

Stel. Je staart naar de sterrenhemel. Zomaar. Op een mooie avond. Dan weet je meteen: wij doen er totaal niet toe. En als we er niet toe doen, kunnen we maar één ding doen. Doen alsof. Doen alsof we ertoe doen. Er een spelletje van maken. En dat spelletje noemen we dan: leven. In De ziel laat Lebbis ons dat spel zien. Hoe we het ontwerpen, de regels bepalen, de beloning uitloven. We kunnen het zo gek niet verzinnen, of we kunnen het verzinnen. Alles kan, van het begin tot het einde. En dat alles, dat gaat Lebbis met ons bespreken. Als ‘meester van de omdraaiing’ (Parool) neemt hij ‘op uiterst humoristische wijze’ (Lebbis) ‘hypocrisie en leugenachtigheid op de korrel’ (NRC). Stel: Lebbis de ster, wij de hemel, jullie De ziel. Deal?